Wiersz pięćset siedemdziesiąty...

Z wyboru siebie nie wyręczę
a wybór nie jest łatwy
czy dalej żyć jak żyję
czy na inne iść życiowe szlaki.
Zbyt się od miłości ludzie oddalili
idąc w stronę nienawiści
po co poszli w tamte strony
skoro miłość ich znalazła.
Pytań dużo mamy w głowie
po co choroba
po co śmierć
po co katastrofa
ja pytanie inne mam
gdzie w tym wszystkim
zgubiły się wiara i nadzieja.
Czasem się wstydzę za swe czyny
czasem me czyny dają radość
czasem kocham moją samotność
czasem za miłością tęsknię
i tak oto życie
czyni mnie człowiekiem niedoskonałym
bo doskonałości uwierzcie mi
nikt nie dożyje.

autor

neplit123

Napisany: 2020-07-24 Dodano: 2020-07-24 15:26:17

Ten wiersz przeczytano 399 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie