Wiersz pięćset siedemdziesiąty...

Smuci mnie ta chwila
która ludziom miłość zabiera
są słowa na które
nie mogę być głuchy
to słowa które szukają
tej prostej ludzkiej życzliwości.
Serce szybciej mi bije
na myśl samą
że ty śmierci
w moją stronę idziesz
a ja ci ucieknę do raju.
Choć nienawiść
pięknie się ubiera
mnie nie zdoła zauroczyć
bo miłość szaty ma skromniejsze
lecz więcej w niej
szczerości i szacunku.

autor

neplit123

Napisany: 2020-07-22 Dodano: 2020-07-22 15:27:41

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie