Wiersz sto dwunasty

Przyszła samotność
szara i smutna
uparta jak
śmierć nieprzekupna
chciałam trochę
z tobą pobyć
bo wszyscy mnie odrzucają
a ty jedyny
masz do mnie cierpliwość
usiądź droga przyjaciółko
ja cię nie pogonie
przyzwyczaiłem się do ciebie
a nawet na swój
sposób ciebie kocham
oj a co będzię
jak przyjdzie miłość
trochę się pozmienia
ale nie martw się
miłość pozwoli mi
czasem pobyć
trochę samemu

autor

neplit123

Napisany: 2015-10-29 Dodano: 2015-10-29 13:34:38

Ten wiersz przeczytano 375 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie