Wiersz trzysta czterdziesty ósmy
Miłości i nadziejo
nigdy nie odchodźcie od ludzi
idźcie do nich
z prędkością światła
by każdy z nas
mógł tak po ludzku
wyznać komuś miłość
a ty życie
dziś jutro zawsze
przyjdź do nas
daj się sobą nadziwić
czasem pozwól oczom popłakać
ale częściej nas rozśmieszaj
bo gdy człowiek
idzie w podróż z życiem
śmierć nie ma wyboru
i musi być cicho
a gdy się odezwie
szybko się przekona
że wcale nie pokonała człowieka
bo ją pokonała
Boża miłość
a w niezadanych pytaniach
nie szukaj odpowiedzi
bo jej tam nie ma
pytając o coś odpowiadasz
odpowiadając na coś pytasz
autor
neplit123
Dodano: 2018-07-21 15:37:40
Ten wiersz przeczytano 408 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
piękny wiersz
Pięknie i w Twoim stylu, pozdrawiam :)
Miłosc i nadzieja i wira są sensem zycia
Pozdrawiam serdecznie :)
Miłość jest światłem życia. Pozdrawiam serdecznie
neplit.
Z przyjemnością przeczytałam.
z zaciekawieniem i refleksją:) pozdrawiam
lubię Cie neplicie poczytać, twoje wiersze to taka
równoważnia po której warto stąpać :) i trzymać pion
:)
Świetne zakończenie. Pozdrawiam z Bieszczad!☺
Pozdrawiam***
Miłość i nadzieja:)
Bardzo mi się podoba do /cicho/, później bym troszkę
zmieniła, ale to ja :)
Pozdrawiam
W trzecim wersie zamiast niech napisz nich . Udany
wiersz o życiu zgodnie z przykazaniami Pozdrawiam:()