Wiersz trzysta trzydziesty siódmy
Czemu czasem dzieje się
tak jak nie powinno się dziać
czemu człowiek czasem
czuje się samotny
i w gwiazdach
szuka przyjaciół
zamiast w ludziach
czemu czasem ponosimy klęskę
robiąc to czego nie chcieliśmy
czy pośród ludzi
staję się człowiekiem
czy tylko rzucam ludzki cień
nie licz swoich klęsk
bo możesz się przeliczyć
licz na siebie
i na swoje zwycięstwa
a jeśli umiesz już prosić
to naucz się też dziękować
a najpiękniejszy cud świata
to ta miłość
która kocha
mimo wszystko
i ponad wszystko
a ja znów zanurzę się
w nadzieję by w złej godzinie
iść do przodu
spójrz po raz kolejny
na wiarę nadzieję i miłość
od nich bierze się
twoja siła
autor
neplit123
Dodano: 2018-06-13 15:27:13
Ten wiersz przeczytano 593 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Dobra mądra refleksja;)pozdrawiam cieplutko;)
Życiowy przekaz skłaniający czytelnika do refleksji
nad wartościami owego życia.
Pozdrawiam.
Marek
Ciekawe refleksje. Trudno czasem na wszystko mieć
odpowiedź. Pozdrawiam
Świetny, refleksyjny wiersz, pozdrawiam :)
Interesujący, refleksyjny wiersz o życiowych
wartościach i wyborach.
Pozdrawiam serdecznie.
ciekawa refleksja - człowiek powinien żyć według
tych trzech cnót Boskich :-)
pozdrawiam
Oto pytania wielu z nas.
Czy od cnót się bierze siła???
Tego nie wiem, czasem wątpię.
Ciekawe refleksje Panie Kolego ;)
Mądra i ciekawa refleksja Pozdrawiam
Cnoty przez Boga w nas wlane,
przez niektórych pogardzane.
Pozdrawiam Neplit, ciągle jesteśmy osobno nie razem
dokąd to zmierza?
najpiękniejszy cud świata
to ta miłość
która kocha
mimo wszystko
i ponad wszystko- właśnie tak!
Lubie twój optymizm :)
Pozdrawiam
☀