wierzba płacząca

zamykam oczy by nie widzieć rzeczywistości
zatykam uszy by nie słyszeć słów niepotrzebnie rzucanych na wiatr
ciało swe zamieniam w wierzbę płaczącą
która płacze nad tym dziwnym światem
wiatr jest moją jedyną pociechą
zawsze otula mnie gdy jest mi żle
gdy w tafli jeziora czasem przeglądam się widzę piękne dziewczę
myślę wtedy:"czy to ja?!"
gdy ktoś przechodzi obok mnie widzi tylko szarą płaczącą wierzbę
zadaję wtedy sobie pytanie:"czy ważniejszy jest wygląd niż to co się w sercu kryje?!"
smutek wnet bardziej ogarnia mnie
liście zamieniam w deszcz łez
nic nie cieszy mnie,cała nadzieja znika gdzieś
sens już dawno odszedł w dal
szrość zakryła słońca blask
nie wiem nawet czy doczekam dnia
kiedy słońce wyznaczy znów drogi szlak
a serce zrozumie jak:
kochać,
-by nie ranić innych
jak marzyć
-by znów szczęsliwym być
jak śnić
-by znów w rzeczywistym świecie żyć

autor

marika21

Napisany: 2008-04-18 Dodano: 2008-04-18 19:28:15

Ten wiersz przeczytano 548 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie