Wierzę
Chociaż tak bardzo jesteś daleko,
że sięgam ciebie tylko tęsknotą.
Płynącą we mnie ogromną rzeką,
której nurt mówi, że jesteś po to,
by sen odebrać oczom zmęczonym,
spokój zakłócić w serca krainie.
Jak ćma podążam w płomienia szpony,
nie bacząc na to, że w ogniu zginę.
Lecz jednak wierzę, gdzieś w oceanie,
gdzie rzeki droga kresu doznaje,
smutek wylany cały zostanie,
odległość wtedy bliską się staje.
autor
Sotek
Dodano: 2011-11-21 00:04:50
Ten wiersz przeczytano 1873 razy
Oddanych głosów: 98
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (61)
Ciekawie, optymistycznie Marku.
Pozdrawiam serdecznie.
;)
Witaj,
troche desperacko brzmią te wersy...
No cóż służba miłości bywa trudna...
Pozdrawiam serdecznie/+/.
zaczytuję się wciąż i wciąż od nowa...
Pięknie o miłości i tęsknocie :)
Jak zwykle bardzo romantyczny, pełen tęsknoty wiersz,
pozdrawiam z podobaniem, Marku :)
śliczności,
:)
Niesamowity wiersz przepełniony miłością i
tęsknotą...piękny!
pozdrawiam cieplutko :)
Tyle tutaj miłości, romantyzmu, tęsknoty, z
podobaniem, pozdrawiam serdecznie.
https://youtu.be/fHGXi6hkabE
Ślę serdeczności Marku:)
Piękna ta Twoja tęsknota,
świetnie ją opisałeś Marku sotkiem zwanym.
Pozdrawiam Cię serdecznie:)
Piękny wiersz. POzdrawiam
wena ma racje pięknie u Ciebie:)))))na samotny wieczór
nie ma nic lepszego niż przycupnąc pośród nich:)
Ach, jak tu u Ciebie pięknie, aż żal odchodzić.
Lubię czytać Twoje wiersze, choć nie wszystkie
komentuję, zawsze plusik zostawiam.
Pozdrawiam serdecznie:))
bardzo lekko, z wdziekiem i romantycznie piszesz :)
Kurczę ..tak mi podobnie do moich wierszy tutaj.Tu
mam tylko kilka...inne mam w tomiku.
Piszesz inaczej niż wszyscy.Podoba mi się.:)))