wietrzność
kochasz niczym wiatr
wiejący z południa
owijając niewidzialnym ciepłem
od stóp po niesforne loki
wprawiasz w drżenie
rozmawiając podmuchem
nawet gdy powietrze zamiera
oddycham tobą
z rozwianymi włosami
niespokojna duchem
zamykam oczy szukając ciebie
w napowietrznych ogrodach
autor
Biala dama
Dodano: 2010-08-10 14:49:29
Ten wiersz przeczytano 525 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (6)
wiatr jest moim przyjaciele,...często z im
spaceruje..pozdrawiam
Wiersz bardzo subtelnie wyraża uczucie i związane z
nim oczekiwanie. Ich symbolem jest wiatr.
witaj, ładny wiersz z wietrznością w roli głównej.
piękna, głęboka miłość.
pozdrawiam.
Pomysłów Ci widzę na tytuł nie brakuje :)
Piękne kocha i niech tak zostanie. Cóż więcej mógłbym
do tego dodać. Pozdrawiam:)
Uwielbiam wiatr :-) pięknie napisałaś :-)