Wiewióreczka Basia

W naszym miejskim parku na starym kasztanie,
Wiewióreczka Basia ma swoje mieszkanie.
Teraz ze zdwojoną gracją wita gości,
Wszystkich o orzeszki w dziwnym tańcu prosi.

Jesienią dość było orzechów bukowych,
Ale do zbierania ich nie miała głowy.
Swawoliła całą wiosnę, lato, jesień,
Tak, że o tej porze ma już pustą kieszeń.

Podobnie jak inna sąsiadka parkowa.
Ona za orzeszki zawsze jest gotowa,
Stanąć na dwóch łapkach, wesprzeć się ogonem,
Byle poleciały orzeszki w jej stronę.

Na jej eskapady sroka z drzewa zerka,
Bo w jej skromnym gniazdku są tylko lusterka,
Które tak zawzięcie z ogrodów znosiła,
Teraz by je wszystkie z chęcią wymieniła.

Lecz nawet sąsiada, starego gawrona,
Do takiej transakcji nigdy nie przekona,
Więc czeka, gdy Basię przyjdą karmić dzieci,
Wtedy także do niej okruszek doleci.

autor

jarmolstan

Dodano: 2010-02-13 09:30:48

Ten wiersz przeczytano 4483 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie