Z wieży Książa Sonet

Wspiąłem się ku bezkresom światła i błękitu,
po skalistych wertepach wzgórza Sudeckiego.
stałem się władcą w murach Zamku Książęcego,
stojąc na łbie gargulca z szarego granitu.

Wiatr z pogórza zabłądził, w piwnicach zamczyska,
przepadł na dnie wąwozu żłobionego deszczem.
Grozę mrocznej scenerii pogłębiały jeszcze,
tajemnicze historie tego uroczyska.

Zdziczały park porastał zakola Pełcznicy,
brama z dwoma basztami na tle drzew bielała.
A w górze nad potokiem nad mostkiem diabelskim,

Para dumnych jastrzębi wolno kołowała.
Wieczór w ciszę zapada, puszczyk gwiazdy liczy
- ptaki w krzakach umilkły... Puszcza zasypiała.

autor

Socha

Napisany: 2016-08-03 Dodano: 2017-08-03 17:26:56

Ten wiersz przeczytano 734 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Sonet Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie