Wigilijny wieczór z dziecięcych lat

Wspomnienia to skarb, ale trzeba je umieć odkurzać.

Pamiętam wigilijny wieczór z dziecięcych lat
Widzę go jakby wczoraj
Choć minęło tyle lat....
Wspomnienia o cudownych świętach me serce otulają
Ileż to było radości ,choć zewsząd biedą wiało...

Skromna lecz piękna choinka
Ozdobiona słodkościami
Zawieszaliśmy na niej cukierki, pierniki, jabłka
Łancuszek sklejaliśmy sami

Po domu unosił się zapach potraw
Oraz wspólne kolędowanie
Potem był płacz o karpia
Który był głównym daniem

Kiedy wybiła osiemnasta
Spoglądaliśmy w niebo
Czy pojawiła się pierwsza gwiazdka

Przed wieczerzą modlitwa
Chwila łez i refleksji
Myśli o tych którzy przy nas są
Oraz o tych którzy odeszli

A w głębi duszy jedno pytanie
Czy za rok będzie nam dane wspólne świętowanie?

Po wieczerzy babcia otwarła okno
Do dziś słyszę dzieciątka wołanie
Pamiętam tą dziecięcą ciekawość
I schowanych prezentów szukanie

Ileż w tym wszystkim było frajdy i radości
Lecz w tamtych czasach nie było przesytu i zachłanności
Każdy mały drobiazg cieszył serce
Cieszyliśmy się tym co mamy
Nie pragnęliśmy nic więcej

Takie były moje święta z dziecięcych lat
Skromne, cudowne, radosne
Takich dziś nie zna świat...

------------------------------------------------------ -------------------------- "Każdy ma swoje miejsce ulubione w dzieciństwie. To jest ojczyzna duszy."

autor

Smutniutka

Napisany: 2008-12-13 Dodano: 2008-12-13 11:00:33

Ten wiersz przeczytano 1588 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie