Win moich miej wybaczenie

Kiedy komuś wybaczamy, rozwiązujemy pęta niezgody i pozbywamy się balastu przeszłości...nie chowaj nienawiści po wieczne czasy, ty, który sam nie jesteś wieczny...

...są słowa, których cofnąć nie można...są czyny które ciągną się przez resztę życia...są momenty, których nie da się zmienić...są błędy, których nie da się naprawić...


Popełniamy błędy, słowami tak wsparte,
robimy zła wiele, podstępy mnożymy,
częstujemy fałszem idąc znów w zaparte,
świadczymy nieprawdę, nogę podkładamy.

Winy naszej wiele, jak żyć z jej dźwiganiem,
zdołasz się pogodzić z myślą zdradzonego,
podłość długo boli, a co z zaufaniem,
czasem niemożliwym przyjąć niewdzięcznego.

Z perspektywy czasu, złość traci zaklęcie,
wina gdzieś zanika, idzie w zapomnienie,
grzechy jakby mniejsze w sumienia zamęcie,
szukasz rozwiązania, żali złagodzenie.

A co z wybaczeniem, łzy nie płyną wiecznie,
może szansą będzie tak win odpuszczenie,
pierwszy podaj dłonie z przepraszam koniecznie,
tak zrozumiesz kłamstwa i zła przewinienie.

Przeszłości nie zmienisz, żółć będzie cię palić,
podejrzenia stworzą dziwne wokół cienie,
ból siedząc głęboko, przyszłość chce oddalić,
nie trać zaufania, ponieś przebaczenie.

Warto grzech wybaczać, szukać pojednania,
dając drugą szansę, powiesz dość żałobie,
nie zmarnuj okazji, masz zobowiązania,
pozbędziesz się żalu, nie duś go tak w sobie.

Zapomnij o bólu głęboko schowanym,
szczęśliwe z rozsądku da to ci godziny,
idąc ku przyszłości, azymutem znanym,
w obrębie znajomych i własnej rodziny.


Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada, lecz kim jest, nie przez to, co ma, lecz czym dzieli się z innymi...JP II

...najtrudniejsze jest wtedy, gdy człowiek musi wybaczyć coś sobie...to się udaje, ale...musimy żyć tak, by później nikogo nie musieć prosić o wybaczenie...

autor

Halina53

Napisany: 2016-05-18 Dodano: 2016-05-18 12:06:48

Ten wiersz przeczytano 888 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie