wina

Gdy patrzę na stare fotografie
Przypomina mi się niewinność dzieciństwa
To wszystko co dziś zrobić potrafię
Nazwał bym jako same okrucieństwa
W tedy nawet nie sądziłem co to samotność
Bo nie przywiązywałem do tego wagi
A teraz popełniam tego samego błędu krotność
I nikt nie jest w stanie zwrócić mi uwagi
Bo wciąż spadam i wiem że kiedyś upadnę
Że nie pozbieram się i zmądrzeć będzie trzeba
Że innym radość z życia ciągle kradnę
Kto o ich radość jak nie moja krew zadba
Ponieważ to już morza krwi wymaga
I jestem gotów ponieść karę
Bo błędów mych nie zważy już żadna waga
I przekroczyłem już przyzwoitości miarę

autor

nicość

Napisany: 2004-05-12 Dodano: 2005-01-26 23:01:45

Ten wiersz przeczytano 496 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie