Wiosenna burza
napisany na nowo
Nadchodzi,
ostrożnie stąpa w rytm grzmiących,
pośród ciemnych chmur werbli.
Panna w koronie,
z przemierzających niebo błyskawic,
co wiatrem do tańca drzewa zaprasza,
i wilgotnym całunem ziemie przyodziewa.
Wiosennym kwieciem pachnąca,
płocha i skryta,
niespodzianie się pojawia
i równie nagle znika.
Uśmiechem tęczy się żegna
i odchodzi w ciszy.
autor
Jan Hieronimus
Dodano: 2016-06-16 13:16:11
Ten wiersz przeczytano 471 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
interesująco, słowa jak fale
bardzo ładnie - podoba mi się ogromnie:)
Jest piękna i inspirująca byle tylko nie wyrządzała
szkód.
Pozdrawiam.
Pięknie
Pięknie :-)
--------------
Jedna inwersja, ale spoko :-)
Podoba mi się taka burza :)
Panna w koronie