wiosenne roztopy

łowimy w bezgłosie
zbłąkane echo
niedawnego spięcia

nasiąkneliśmy już i teraz
ostrożnie...
trzemy kąciki ust

opatrunek
na spuchnięte marzenia
pozwala wrócić do normy

późno przyszły roztopy
i dobre intencje

z zaciśniętym gardłem w trudzie
rozdzieram stopy na szklanej drodze

przystaje padam
i chce wracać...
znów włożyłaś bluzkę
w której najczęściej płaczesz

autor

Rod

Dodano: 2005-03-14 20:52:00

Ten wiersz przeczytano 666 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie