Wiośnie naprzeciw

Może wiosna zbudzi serca skostniałe po zimie.
Porozgania chmurne myśli, zanim miłość przyjdzie.
Otrząśniemy się z marazmu, wyjdziemy naprzeciw;
coraz dłuższym dniom i słońcu, póki chce nam świecić.

Świeżym łąkom zażółconym miododajnym mleczem
i bocianom najwierniejszym, które w drodze jeszcze.
Pierwszym pąkom i nieśmiałym listkom drzew półsennych,
baziom kotkom wierzb przydrożnych - popielatosrebrnym.

Złotym pszczołom i motylom w ogrodach nadziei,
sadom nagim aż do wczoraj, dziś tonącym w bieli.
Żyznym polom zapłodnionym naszym przyszłym chlebem.
Ciepłym deszczom wsiąkającym w wygłodniałą ziemię.

Poczujemy wielką ulgę w nadwątlonych duszach,
gdy z pokorą nauczymy się natury słuchać.
Odkryjemy wiosnę w sobie, a gdy pozostanie,
jak w przyrodzie przyjdzie dla nas - czas na zakochanie.

autor

mamusia45

Napisany: 2017-02-01 Dodano: 2019-03-01 14:08:29

Ten wiersz przeczytano 1101 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie