Witaj przedwiośnie
Jeszcze zorza morelą niebo maluje.
Oddycha i śpiewa hymn pochwalny ziemia.
Drżące ptasie chóry budzą wsze
stworzenia.
Już słońce promieniem poranek zwiastuje.
Jasność się unosi i rozjaśnia wody
z granatu po lazur, srebrem wygłaskuje.
Człowiek i stworzenie anielsko się
czuje.
O, ziemio cudowna, nie strać swej
urody!
Pozwól Panie ptakom fruwać na wolności
i radośnie rybom machać ogonami.
Człowiek człowiekowi niech da moc
miłości.
Boże, Twoja miłość niech króluje z
nami.
Niech dobrocią serca nasze Pan wymości,
byśmy mogli śpiewać pieśni z ptaszętami.
autor
bronislawa.piasecka
Dodano: 2020-02-11 02:41:37
Ten wiersz przeczytano 1604 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (46)
Z przyjemnością czytałam.
Pozdrawiam, Broniu :)
Boże, Twoja miłość niech króluje z nami...piękne słowa
...
Któż nie czeka na wiosnę? Ładnie o tęsknocie za nią.
Pozdrawiam
pięknie i poetycko...
bądźmy wdzięczni za takie widoki,
a to morelowe niebo miód w sercu rozlewa.... mam w
pamięci zachowane takie widoki...
Serdeczności Broniu :)
Bardzo na tak powiązanie przyrody i modlitwy
Pozdrowionka
Oj, bardzo, bardzo wiersz chwalebny
mimo rymów gramatycznych, tu treść ponad formę.
Serdecznie dziękuję za miłe komentarze. Razem z wiosna
nadchodzi melancholia. Rozmyślania i radość życia. Oby
szczęśliwa była dla nas ta wiosna. Pełna radości.
Pozdrawiam serdecznie.
Piękny sonet. Gratuluję. Marek
Piękny wiersz
Wiosenne prośby w sonecie.
Idę na poszukiwanie zorzy...
Pozdrawiam :)
to nie tylko zachwyt nad przyrodą, ale i piękna
modlitwa.
Przepiękny wiersz i świetnie namalowany obraz słowami.
Pozdrawiam serdecznie :)
Ja też poczułam wiosnę, choć za oknem stalowe niebo i
wiatr łomoczący framugami.Radosne ryby w czystej jak
na Capri wodzie zobaczyłam...
Śliczny sonet. Przeczytałam z zachwytem:) Pozdrawiam
serdecznie.
Piękny wiersz z nadzieją. Pozdrawiam serdecznie:)