Witaj przedwiośnie
Jeszcze zorza morelą niebo maluje.
Oddycha i śpiewa hymn pochwalny ziemia.
Drżące ptasie chóry budzą wsze
stworzenia.
Już słońce promieniem poranek zwiastuje.
Jasność się unosi i rozjaśnia wody
z granatu po lazur, srebrem wygłaskuje.
Człowiek i stworzenie anielsko się
czuje.
O, ziemio cudowna, nie strać swej
urody!
Pozwól Panie ptakom fruwać na wolności
i radośnie rybom machać ogonami.
Człowiek człowiekowi niech da moc
miłości.
Boże, Twoja miłość niech króluje z
nami.
Niech dobrocią serca nasze Pan wymości,
byśmy mogli śpiewać pieśni z ptaszętami.
autor
bronislawa.piasecka
Dodano: 2020-02-11 02:41:37
Ten wiersz przeczytano 1603 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (46)
No i sprawiłaś, że wiosnę poczułam :)
Serdecznie pozdrawiam :)