Woda

Cichy szelest
szum
błysk w ciemności
ponad uśmiechem
cudowny chłód
krystaliczny magnes
przyciąga lekko stanowczo

Dłonie zbliżone do wilgoci
życie ukryte pod kołdrą
wody


Bez pytania
zejdę do źródeł
wszystkiego
zamoczę dłoń
świetlistym machnięciem


Kim jest tamten człowiek
rozmył się w szarej kałuży
myśli wyparowały
niepostrzeżenie


Chłód nieruchomej tafli
żywi się odbiciami dziecięcych
twarzy
ponad drzewem nie ma już nic

Skroplony oddech czerwonych ust
niecierpliwych

Zakręćmy kran w końcu... .

autor

ola-ja

Dodano: 2006-03-10 13:02:43

Ten wiersz przeczytano 593 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie