wodospad

Wchłaniasz z oddechem mgłę wspomnień, lecz zapominasz
po wdechu zrobić wydech.
Trudny wiersz jak zwykle.
Pozdrawiam wtorkowo z uśmiechem :)

By poprawić sobie nastrój ,?

Do wszystkiego można dorobić odpowiednią ideologię.
Pytanie - tylko po co?

Oczywiście, że za dużo zaimków i tekst poplątany, bo
taki ma być:)) Dokadnie taki!

W pierwszy wersie zbędne "na mnie", za dużo tych
zaimków. Poza tym bałagan w drugiej części - poplątane
z pomieszanym. To nie tekst prowadzi autora, tylko
autor panuje nad tekstem.

Rozumiem, że szkła zostały oswojone...
Ciekawie jak zwykle u Ciebie.
Pozdrawiam Ewo :)

ładnie...namiętnie...!

Piękny wiersz mimo że wodospad poranił kiedyś peelkę
powoli zabliźnia rany i naciaga na siebie w
samoobronną zbroję - a moze to ja źle odczytuję
Pozdrawiam serdecznie Ewuniu :) Życzę słońca w sercu
na pochmurny i deszczowy dzień :)

Ciekawie.
Jeśli można:
- papierosem raczej niż fajką ( w końcu wiersz pisze
kobieta a fajka i kobieta raczej nie teges),
- "dotykałeś dłońmi z grymasem obrzydzenia zatopiony w
mazi po szyję" jakoś mi nie wydaje się spójne z
pozostałą treścią wiersza.
Ale to moje odczucia, nic więcej.
Miłego dnia :)

Bardzo ciekawie napisane. Podoba mi się.

Bywają takie, niestety dość częste wodospady życia.
Różnie się kończą. Najważniejsze, żeby nas nie
wchłonęły i nie zniszczyły od wewnątrz... A bukiet
rosiczek niech kwitnie i pachnie. tylko nie możemy
zapomnieć o ich podlewaniu...
Fajny ten Twój wiersz. Masz trochę inny styl pisania
niż wielu z nas, ale właśnie to nas odróżnia. Nie
warto być niewidocznym w życiu. Sorry za me
filozoficzne rozważania w pochmurny wtorek. A może
właśnie on na to wpływa?
Miłego, radosnego dnia....