Wojownik

Stoisz w ciemnym korytarzu,
niby widzisz światło,
lecz nie dla Ciebie.
Płyniesz wpław, marynarzu.
nie będzie łatwo,
bo walczysz o siebie.

Pytasz dlaczego? proste,
nie dane jest Tobie
byś był marionetką.
Spalisz za sobą mosty,
nie będziesz nierobem,
patrzącym przez lornetkę.

Tobie dziś zesłałam dar,
który chcę byś docenił.
Nie sprzeniewierz się.
Już Ci nie dorówna car,
będziesz się mienił,
tylko uwierz, módl się.

Będziesz jednym z wielu,
lecz zawsze silny.
Zawsze z głową podniesioną.
Nie uchylisz dręczycielom,
nie będziesz przymilny.
Z dumną nienaruszoną!

Wszyscy będą Ciebie słuchać,
będą jak w obrazek patrzeć.
Nie naruszą Twej świętości.
Czy chcesz jednak kochać,
czy może nosa natrzeć
i porachować wrogu kości?

autor

shiverin

Dodano: 2009-02-05 13:37:12

Ten wiersz przeczytano 739 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie