Wojownik światła

Gdy w srebrnej zbroi,
z mieczem w prawicy,
w glorii i chwale
niegdyś przybyłem,
nie przypuszczałem
jaki nastanie
koniec historii
tej to, prawdziwej...
Kiedyś z wrogami
walcząc zajdle
miecz się czerwono
barwił bez przerwy.
Dziś wśród przyjaciół
klinga jest znowu
szkarłatnym blaskiem
przyobleczona...
Runęło to, co
trwać miało wiecznie.
Z warowni tylko
dym się unosi...
Pożar zgaszony
łzami czyimiś...
Już się nie wzbiją
w niebo marzenia...
Choć może kiedyś,
z pochwy dobyta,
znów naostrzona
wiedzmińska klinga
rozbłyśnie w dłoni,
by stoczyć bitwę
o garstkę marzeń,
co nie spłonęła...

autor

Bernard Lis

Napisany: 2006-01-05 Dodano: 2006-05-30 14:08:39

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Sylabiczny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie