Wojownik Światła

W krótką, długą czy daleką,
W jakąkolwiek drogę ruszysz,
W strome góry, pod prąd rzeką,
Każdą jedną skałę skruszysz.

Broń Twa, zbroja, Twój towarzysz,
Ostry wiarą, prawdą lśniący,
Jego duchem drzwi wywarzysz,
I podtrzymasz knot gasnący.

Ostrze niechaj oczy drażni,
Te, co patrzą mało szczerze,
Tym, co własną złudą ważni,
Z łupin blichtru niech obierze.

Niech sadzony będzie szczodrze,
W te brylanty co nie mamią,
Niech w takt prawdy kłamstwo podrze,
Zamknie usta te, co kłamią.

Hartowany jest przez lata,
W ogniu bólu i w łez wodzie,
Kuty młotem losu – kata,
Wyostrzony w prawdy głodzie.

Niech Ci będzie ojcem, bratem,
Scala to, co w popiół starte,
Niech nie dzieli Cię ze światem,
Ale łączy, co rozdarte.

Choć stalowy, z ciała Twego,
Ludzkich uczuć jest zapleczem.
W imię dobra, nigdy złego,
Sercem wojuj, nigdy mieczem.

autor

Niktos

Napisany: 2005-04-06 Dodano: 2008-08-23 17:02:31

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie