Wokoło tylko ulice, trotuary

Poranek - opowiadanie samemu sobie

Wokoło tylko ulice, trotuary, dom przy domu
pętam się po tym śmietnisku niepotrzebny nikomu
Z dzieciństwa pamiętam, ona Lipa ponad dach
nieprzerwanie ona lipa ciągle rosła,
zapierała oddech mnie małemu w piersiach
W głębi za domami stawy, glinianki z nich głos wodnika
gołębie, turkawki, ich dom parapet, dziś już tego nie ma

Przed laty na moim balkonie usadowił się trzmiel
był tam gościem parę chwil
ot i cala moja przyroda się hulaszczo roztacza
tam krzewinka, kępka trawy, za piękną przyrodą
rzewny głos rozpacza

Ale są dnie, krótkie jak biczem trzasnął furman na wozie
pod moim oknem zakwitają dwie urocze magnolie
Zachłystuje się tą czarowną gracją kwiatów w konarach
zapominam o ulicach, mój uśmiech, padam na kolana

Mży deszcz- chwała naturze za to cudowne jadło roślinom
mnie ochoty do wesołych żartów przybyło
Pal pies, za te ulice i trotuary wyświechtane trzewikami
wiosna – wiosna ta słoneczna z deszczem przed nami

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2021-04-21 Dodano: 2021-04-21 01:37:12

Ten wiersz przeczytano 1236 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie