Wokoło wszystko inne,...

Ludzie piszą smutne wiersze

świat nad nim żywioły
ludzie w trwodze
pochłaniają tyle istnień
i zło jednego człowieka
roznieca zniszczenie
jedni mijają dni
wśród ogrodów pełnych zórz
inni szukają mały zakątek
piszą smutne wiersze
mało nam było dane
mgnieniem nasze życie
cóż nędzne nasze ciało
wobec duszy wpatrzonej
na martwą cielesność...
czy tam są ogrody
mały zakątek dla poety
niesiemy krzyż opleciony cierniem
jeden z twojej korony Boże
pod stopami
śpiewa mi niejeden ptak
ciszy szukam w leśnym echu
pragnę usłyszeć dźwięku tych nut
w słowach waszych szczerych
jeśli tu piszę nie dla sławy
nic nie jest wieczne...
TOBIE POWIEM - Nawet najbogatszy mający wokół siebie prawie wszystko, tak jak biedak nie mający nic,staje przed swym obrazem nagi, samotny jak pies.
Przebywać nieprzerwanie w śród rajskich ogrodów, przestaje się wtedy zauważać ich piękno- człowiek winien mieć wszystko po drobnemu.
Jedno jest tylko wyjątkowe- jedni żyją w zgodzie ze zdrowiem, innym zabrakło tej zgody,są najbardziej ubodzy.Schorowana istota nie pragnie bogactwa, lampionów i złota, pragnie jedynie, by odeszła choroba niecnota.
Czarowna poetko dotykasz istoty, dla wielu błahej,
nie pokonują nas żywioły,ale małe mikroby.
Oklepany zwrot, wyświechtany banał- życzę tobie zdrowia, od słowa rzucone w przestrzeń, a jak pięknie one brzmią, gdzie wiele cierpień
Wiersz pobudził mnie do małej refleksji i tak winno być w wierszach,miłość i zdrada- zdrowie i choroba
Pozdrawiam - dziękuje za wiersz.
Myślę ze dziś do tego pięknego wiersza nie podejdzie uzurpator wszystko wiedzący i umiejący
Bolesław -pozdrawiam
Autor:slonzok

autor

slonzok

Napisany: 2021-01-04 Dodano: 2021-01-04 15:47:21

Ten wiersz przeczytano 392 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie