Wola życia

Pełne ciemności ulice
Wciągam blade światło
w swoje zmęczone źrenice
Gniew i pogarda
wstrząsa ciałem omdlałym
Krzyk wyrwany z gardła
bólem zalany
z prędkością światła
rozbija ściany
Niemą pewnością
przyobleczona
ściskając tęsknotę
w ramionach
Pełna wiary
nadziei
miłości
prześwietlam duszę
w cieniu szarości
Gestykulacja przytłamsza
słowa
Postawić na życie
jestem gotowa
Żyć wśród ciemności
Żyć nie umierać
Nawet gdy sercu
żal z bólem doskwiera

Ci__sza

autor

Edyta B.

Dodano: 2008-04-19 09:02:11

Ten wiersz przeczytano 725 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nienumeryczny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie