Wołanie

Dlaczego, Miły odejść chcesz,
Porzucić kraj ulubiony?
Czy chłód wystraszył myśli Twe?
Czy może spłoszył Cię ogień?

Odchodzisz w ciszy, a z Tobą sny-
Już nigdy sam nie zostaniesz.
Od trampoliny wspólnych chwil
Odbijasz się na jawie.

Do niebios lecisz, lecz skrzydła Twe,
Odcięte realizmem,
W pożółkłej trawie chłoną krew
I nikną wśród zgnilizny.

Jak trumny wieko- skrzypienie serc
Rozlega się wśród mroku.
Nie zaśniesz tam, choć pewnie chcesz
Wciąż uciec od stukotu.

Zapragniesz wrócić- nie będzie gdzie.
Umarłe już marzenia.
Na grobie snów w lampionie tu
Zapłoną Nam wspomnienia.

autor

Tristia

Dodano: 2007-06-26 21:12:02

Ten wiersz przeczytano 495 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie