z workiem na głowie

przejść przez pasy i nie zostać potrąconą
przez własną naiwność
skakać po lodzie zimnego pragnienia
i nie złamać sobie życia

dążyć do marzeń i nie zapomnieć o tym
co jest teraz

spacerować nocnymi drogami
i pamiętać że po nocy przychodzi dzień

dziwnie naprostowany
chorobliwie odpowiedzialny
sztywnie egzystujący
człowiek

...

powoli pęka i zaczyna
się bać
bo odkrywa że świat ma
kolory

...

autor

Samira000

Dodano: 2007-04-17 20:25:30

Ten wiersz przeczytano 480 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie