wraki
Osadzony na mieliźnie przed wiekami,
okrywany zapomnienia warstwą dumnie
stoi,
stary wrak z wyrwanymi masztami,
pamięta długie lata wypraw i pokoju.
Kiedyś w żagle mu wiał wiatr spokojny,
kadłub fale rozcinał sunąc po ich
grzbietach,
teraz tylko ból, przemoc i wojny,
aż pochłonie ocean pozostaje czekać.
Jak wraki w oceanie zapomnienia,
Wszyscy toną w tej otchłani snów.
pozostaną już tylko wspomnienia,
i łez fala, która zwala z nóg.
autor
gapa
Dodano: 2005-05-23 10:53:07
Ten wiersz przeczytano 447 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.