Ku Pamięci

Dlaczego? Nie wiem.
Odchodzisz zostawiając pustkę,
która pożera mnie jak czarna dziura.
Nie możesz być przy mnie. Rozumiem.
Nikt z nas nie chce wziąć odpowiedzialności
za to, co się tutaj stało.
„Trzeba wiedzieć jak wędkę zarzucić,
by ryba się złapała.”
Powiedział człowiek, którego wyśmiałeś.
Nie wiedząc, że koło życia twego,
w jego stronę skręci nagle.
Bo świat się kręci wciąż w koło,
ludzie zawsze stąd odchodzą.
Chwila ciszy. Ku pamięci.

autor

gapa

Dodano: 2005-06-06 23:47:56

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie