Wróć...
Jesteś bardzo zamyślona
żyjesz w swoim świecie
trudno z Tobą dojść do słowa
bo myślami zawsze jesteś daleko.
Prosimy do nas wróć
mile spędzajmy wolny czas
jesteśmy wszak rodziną
nie zapominaj o nas.
Dziwne takie życie
każdy w swoim kącie
bez wspólnych posiłków
i wspólnych rozmów.
Kiedy to się skończy
proszę daj odpowiedż
czy wrócą jeszcze czasy
tak mile spędzone.
Wspólne spacery
wieczorne rozmowy
pragniemy tego bardzo
żeby zbudować rodzinę od nowa.
autor
AA.0%OD20.10.05.
Dodano: 2005-12-11 11:31:56
Ten wiersz przeczytano 437 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
"I w tym ambaras, żeby dwoje chciało naraz, może i ona
wyjdzie ze swojego świata izolacji...
Pozdrawiam serdecznie:)