Wrzenie

WRZENIE

Gdzie kochane miejsce dające spokój?
Ucieczkę od strachu, straszliwego mroku...
Gdzie zgoda myśli, wyzwolenie ciała?
Żaden już bodziec dziś na mnie nie działa.....

Dlatego nie cieszą już rzeczy piękne,
Uśmiech zanika, przed mym strachem mięknę....
Potworna niepewność kusi rezygnację
a nieme szczęście budzi mą flustrację.

Chodząc w cieniu świadomość się budzi
że nikt nie pomoże, mój los innych nudzi;
Cierpiący jeden..- skrzywdzony przez wielu
obojętnie siadam w samotności fotelu.

Tkwiąc w obłędzie ulegam przekonaniu
że nie ma radości w tym egzystowaniu;
Odrodzenia szukam, wyzwolenia duszy,
kogoś lub czegoś co cierpienie zgłuszy.

Sam wszak zbyt słaby, z brakiem motywacji
kwilę do Niego o traf reinkarnacji,
o wspomnienie wesołe, zgubienie bólu;
Krzyk i uśmiech podaruj mój królu!

Panie, litując się, wymownie kiwnij głową,
Szczere uczucie odsłoną życia nową...
Więc daj Boże, jedyną daj możliwość!
Na nowo zacząć życie, prawdziwą poczuć miłość....

Sławek, 11.11.2007

autor

Hetfield

Napisany: 2007-11-11 Dodano: 2008-01-28 19:49:14

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie