Wrzosowisko

Wznosząc wzrok ku górze nad skaliste szczyty ,
zawsze słysze rude wrzosy
Szeletem szeptały moję imię
przypominały mi,że miałam czekać ,aż los pozwoli ukoić nasze tęsknoty w swych ramonach
Teraz już jesteśmy jak jeden oddech
w tym szczęściu smutek odnajduję ,
bowiem kruchość ludzkiego istnienia,rozpłata tą spujną całość
Lecz w wieczności dusz pokładm nadzieje tam nasze serca kochać będą po wsze czasy
Wśród wyrazu oczu jaki zapamiętam zawsze będzie przeszywająca szczerość bliżniaczej duszy która nigdy nie zapomni..

autor

PENTHAGRAM

Dodano: 2012-04-30 15:32:51

Ten wiersz przeczytano 1614 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie