WSPANIAŁA ROLA PANI LATO
Pory roku
Pani Lato – zakochana -
Ze słoneczkiem już od rana
Tańczy wśród złotych promieni.
Suknia tęczą barw się mieni,
Promień słońca kwiaty wabi,
Przemykając pośród łąki
Maluje przecudne wzory,
Lecz nie ma w nich krzty pokory.
Wznoszą swoje piękne lica
Niczym panienka nadobna.
Chełpią się swoją urodą
Z panią Lato wiecznie młodą.
Wokół kwitną krzewy, drzewa,
Na nich owoc już dojrzewa.
A niedługo, za chwil parę
Gospodarze pójdą w pole,
Aby zebrać plon niemały -
Żeby żniwa się udały.
Pani Lato nadzoruje
I z naturą ma umowę,
Że pogoda będzie w żniwo,
Aby nic się nie zniszczyło.
Aby z pola zeszło wszystko
I na roli było pusto.
Pani Lato jest szczęśliwa,
Iż jej rola się spełniła.
Ogarnąwszy wzrokiem przestrzeń,
Z dziarską miną, rusza przed się
Równym krokiem; świat się zmieni
I miejsce zrobi Jesieni.
* * *
HanB
wertycha
Komentarze (5)
wspaniałe lato we wspaniałym wierszu :))
Miło przeczytać takie komentarze, pozdrawiam
wszystkich i serdeczne dzięki!
Tak pani lato była wspaniała,
niestety zamiast jesieni już
nawet zimę gdzieniegdzie mamy.
Wiersz przeczytałam z przyjemnością.
Pozdrawiam serdecznie:)
Powrót lata zawsze mile widziany :)
jesień za oknem a tutaj wróciło lata i jest
cieplutko:) pozdrawiam