POŻEGNANIE LATA

Pory roku

Lato tak jak każdy dzionek idzie ku schyłkowi,
Na spotkanie towarzyskie dzwonek już ostatni.
Z serdecznymi przyjaciółmi bawimy się dzisiaj,
Miłe chwile ze spotkania będziemy wspominać.

Pola już opustoszały, czarna na nich gruda,
Może ptaka grzebiącego zobaczyć się uda?
Patrzcie, zaraz całe stado przeleci nad głową …
Trawa ścięta, wysuszona na ściółkę zimową,

Słoma już jest powiązana, na polach zalega,
Jest w ogromnych kwadratowych, prostokątnych belach.
Będzie służyć zimną porą bądź do ogrzewania,
Bądź będzie nią trzodzie chlewnej pasza wzbogacana.

Przedwieczorny poszum lasu z oddali dochodzi...
Pośród krzewów i drzew sadu słychać ruch gałęzi,
Po których promień słoneczny gładko się przewija;
My patrzymy, podziwiamy ten widok do końca.

Pogawędki, opowiastki i spacerów nieco;
Kilka malin jest na krzewach, jeszcze gruszki wiszą.
Te oznaki, to wiadomość, że już koniec lata
A kociołek przepysznego jadła na nas czeka.

W altanie skrzynki kwiatowe - jeszcze są urocze,
Wokoło nas otaczają - to są pelargonie.
Przywołują nam wspomnienie lata, co minęło,
Dzisiaj z żalem go żegnamy, – do roku przyszłego!
* * *
HanB

autor

wertycha

Napisany: 2015-10-12 Dodano: 2015-10-12 19:40:37

Ten wiersz przeczytano 961 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie