Wspólne życie
„Wspólne życie”.
28.04.2015r. wtorek 13:45:00
Wspólne życie
Jest najważniejszym porządkiem sprawy,
Gdzie powinniśmy być pokochani
Pokarmem sensu serca,
Gdzie trzeba budować wszystko
W pragnieniach wzburzonych przez falę.
Wspólne życie to sens
I droga do spełnienia,
A nie marnowania
Swego uczestnictwa
W procesie,
Gdzie cuda nie powinny dziwić.
Wspólne życie
Powinno naśladować miłosierne
I optymistyczne rozważanie
O chęci upamiętnienia
Radości docierającej do
Doskonałej całości świata.
Wspólne życie
Będzie filozofią,
A więc czytaj
Lub się wyloguj.
Wspólne życie
Przybywa, bo wielka to stuka
Odważnie próbować swego szczęścia.
Zwłaszcza, gdy wszelkie projektowanie.
Tak jak myśli wczesne
Jest podzięką przy herbacie,
O której to nie można zapomnieć
Szczerze mówiąc
O pionkach,
Które są na szczęście w rękach Pana
Boga.
Wspólne życie
Czasem cenzuruje,
Ale nie niszczy,
Bo trzeba umieć so tnąc szczególnych
manowców
Bez projektowania tego, co złe
I tego, co gorsze.
Wspólne życie
Jest postawą władzy
W rękach jeńców,
Którzy płaczą naprawdę
I walczą o prawdę,
O wodę pitną z kranu.
Wspólne życie
Na galaktycznej odysei
Gdzie zagraża nam majdan kulturowości.
To nie jest och, to nie jest ach,
To jest pewien zamach,
Bo jak nie mruczeć i zapomnieć
O kosmosie,
Gdzie płomienie piszą
Promieńmi bytu.
Komentarze (3)
Tak jadę di z taize jak co roku, kim jesteś proszę
ujawnij się, Francis di Ciebie piszę.
Ciekawy,moim zdanie dobry wiersz.
W piątej zwrotce sztuka zjadła
z.
Dobrej nocy życzę:)
Jedziesz w tym roku do Taize?