Wspólny los
K.
Patrzę na ciebie
W moich oczach zawsze byłeś
mozaiką
wszystkich odcieni bieli
z drobnymi pęknięciami
i cieniem na ustach
Czy Ty naprawdę oczekujesz
wytłumaczenia,
zrozumienia?
Milczę
Stoisz samotnie
Wyczerpany walką
z bolącym światem
Może zawsze chodziło tylko
o ciut więcej czułości?
Życie zamknęło nasz los
w ten sam kawełek
ziemi
w ciszy
pod ogromnym
słońcem marzeń
autor
kingula:)
Dodano: 2010-02-10 15:22:11
Ten wiersz przeczytano 399 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
wspólny los mozaika życia.....w ciszy i
samotności...pod kopuła pragnień i słońcem
marzeń....refleksja i....pozdrawiam...