Wspomnieć

Co myśli ona gdy tak odległa
Dzwoni głucho w me skronie
Słuchawka odpowiada martwo
Nic już nie czuję
Czy się oszukuję czy pragnę
Nie wiem nic
A może ogromnie wiele
Bez miłości żyć
Gdzie moi przyjaciele
Nie ma ich
Gdzieś zniknęli - daleko
Sam i głucha słuchawka

Narodziło się zwątpienie
Usiadło koło mnie
I milczy, tylko się uśmiecha
Marna to pociecha
- że milczy
A ja, ja chodzę do kościoła
Ale pustka i cisza
Nikt do mnie nie woła

A ja wierzę, w co sam nie wiem
Rosnę jak góry z modrzewiem
Ja uschnę a góry zostaną
W pustce swojego bogactwa
Ja uschnę a one
Nadal rozpromienione
W promiennym podmuchu rannym
Będą wieczne
A ja martwa pustka doliny
Chciałbym się w niej schronić
Powstać i chmury gonić
Na niebie ...

Moje myśli wracają do Ciebie
Głuchy wiatr dudni w słuchawce
Usiadłem w parku na ławce
- życia i czekam
Sam nie wiem na co .

autor:inspektorek

autor

inspektorek

Napisany: 2005-01-08 Dodano: 2006-12-03 00:05:51

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie