Wspomnienie

Widziałam życie tuż pod Warszawą
a ściślej mówiąc na jej przedmieściach
tam gdzie poranek budzi się w boleściach
powodowanych złą strawą

Strawą syconą beznadziejnością
każdym dniem w niedostatku, smutnym
życiem, aż nazbyt często okrutnym
targanym żalem i nagłą złością

Widziałam Pragę – dzielnicę podłości
ludzi wiodących podłe życie
stąpałam patrząc na szorstkie ulice
spoglądające z dna żałości.

Podobne były nasze okolice
gdzie brud i szarość ulice przygniata
gdzie bieda w każdy kąt się wplata
alkohol mąci ludzkie źrenice.

Widziałam wielkie pragnienie radości
topione często w alkoholu szklance
i dzięki składane tej złudnej wybrance
wydzierającej resztki godności.

Widziałam także blask w tej ciemności
spokojne drzewa okryte zielenią
radosne kwiaty barwione czerwienią,
które śpiewały chwałę miłości.

Tak mi wpoiły wiarę i nadzieję
w życie i świat jak lśnienie piękny
i cud stworzenia niepojęty,
że to co widziałam to wiem, to wspomnienie.

autor

Beata Guzy

Dodano: 2006-11-03 19:02:54

Ten wiersz przeczytano 377 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie