Wspomnienie

Słońce zakreśliło swój łuk
Zatrzymało się na środku nieba
Co najmniej tak jakby chciało
Ogarnąć cały świat swoim wzrokiem

Była pełnia lata, błękitne niebo
Szliśmy brzegiem Wisły
Cisza i tylko czasem w oddali
Słychać było śpiew ptaków

Dotarliśmy nad Starówkę
Zegar wskazał południe
Przysiedliśmy pod Kolumną Zygmunta
Patrzyliśmy na świat
Tak jakbyśmy chcieli
Go zapamiętać

Pamiętasz tą czarną dorożkę
Z siwym koniem
Miał w grzywę wplecioną złotą wstążkę
A tego kataryniarza z niebieską papugą
I sznur złotych pierścionków

Tam gdzieś w oddali stara kobieta
Sprzedawała cukrową watę
Czy to wszystko pamiętasz
Kiwasz głową i szepczesz
To najpiękniejsze co mi pozostało

Dziś idę na Twój grób
Niosę białą różę
Ty byłeś tak niewinny
Jak te nasze wspomnienia.

autor

Andarielll

Napisany: 2007-02-07 Dodano: 2007-02-07 21:05:58

Ten wiersz przeczytano 563 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie