Wspomnienie turkusowych oczu
Tęskny głos serca
Przywołuje pamiętne uniesienie.
Wiem, że nie spełni się to pragnienie.
To co było piękne odeszło w zapomnienie.
Pozostało tylko wspomnienie,
Krótki podmuch cudownych chwil.
Ogień, który zgasł
Zmienił przeznaczenie w pył.
Może gdyby to się nie wydarzyło,
Może gdyby Ciebie tam nie było,
Potrafiłabym żyć.
O szczęściu tylko śniłam
Już się obudziłam.
Nic nie trwa wiecznie.
Gwiazdy nie potrafią spełnić życzenia.
Modlitwa nie przynosi ukojenia.
Zdradliwe myśli krążą w głowie.
Próbuje je zagłuszyć.
Wszystko straciło znaczenie.
Wiedziałam że to nie może być prawdziwe.
Złudzenie zdradliwe.
Spełnione marzenie potrafi tak boleć.
Naiwna miłość za którą płaci się gorzkimi
łzami.
Zostaliśmy sami ze swoimi snami,
na których przyszłości się nie zbuduje.
Niczego nie żałuje,
Choć pragnę by czas zatarł to w mojej
pamięci.
Zostaliśmy oboje zaklęci
W dwa martwe kamienie,
Choć ta myśl tak kusi i nęci
Nie zrobimy kolejnego kroku.
Nie ma powrotu.
Trzeba dalej żyć.
Nie ma odwrotu.
Wczoraj tak bliscy, a dzisiaj dalecy.
Wspomnienie
Czułość płomiennych turkusowych oczu,
Delikatny dotyk,
Niczym muśnięcie skrzydeł motyla
I drżące serce pęka…
A teraz chłodna noc będzie mnie tuliła.
Księżyc sprowadzi sen
I przez chwilę znów znajdę się w twoich
ramionach,
Czułości tak spragniona.
Chciałabym żeby chwila,
która wszystko odmieniła,
trwała wiecznie.
Lecz ta chwila dawno się skończyła
I nie powróci więcej.
Tylko te oczy dalekie
przywołują smutny uśmiech
i nostalgiczne wspomnienie.
Bezradnością
Świata się nie zmienia.
Poddamy się losowi.
Podążymy różnymi drogami
Wspomnienia rozpłyną się
Wraz z utraconymi marzeniami.
Zamglone oczy,
Ukryte duszy pragnienia,
Nieśmiałe bicie serca,
To za mało by coś przetrwało.
Będziemy bez słowa się mijać,
Unikając własnego wzroku.
Może za rok, za pół roku,
Staniemy z boku,
spojrzymy na siebie śmiało
i nie będzie bolało...
Komentarze (1)
Podoba mi się ten wiersz.. Dobrze się go czyta..
Ciekawe przemyślenia.. Ah, te turkusowe oczy, potrafią
zauroczyć.. Pozdrawiam..