Wsponienie, pragnienie..........

Z marzeń powstałaś, z nieba zleciałaś.
W obłokach tuliłaś me sny.
Kiedy tak czule, dłoń mą trzymałaś.
Z mej twarzy znikały łzy.

W oddali daleko, gdzie słońce schodzi.
Schowane marzenia i dni.
Gdy dzień przychodzi, nadzieje budzi.
A w myślach wciąż jesteś ty.

Ma świeczka życia słabo się pali.
Wspomnienia do ciebie wciąż lgną.
Dobiega do mnie, twój głos z oddali.
Twe czułe dłonie, daleko stąd.

W chwilach tak trudnych, życia naszego.
Raz jeszcze chwyć moją dłoń.
By już nie płakać, do świata złego.
Zanurzyć serce w miłości toń.

W pamięci mojej, po wieki będziesz.
Oddałem wszystko, co mogłem mieć.
I tylko snem, jak księżyc wzejdziesz.
Móc cię przytulić, bardziej niż chcieć.

Maleńką moją, byłaś wciąż jesteś.
Na zawsze już będzie tak.
Gdy mnie nie będzie teraz na świecie.
Z nieba ochronię, twój mały świat.

Życie się toczy ma świeczka gaśnie.
Na zawsze oddałem się.
Nim moje życie na zawsze zgaśnie.
Raz jeszcze powiem że Kocham Cię.

autor

Piotrek

Dodano: 2005-07-18 17:21:33

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie