Wśród ruin dawnego zamku...

Gdy miłośc ucieka przed życiem, rozpacz bieże się za zycie...

Cierpienie i ból, codzien to samo,
Każdego dnia serce bolało
Widząc parę za para, słysząc: Nie chce Cię...
Dziś jestem jak ruina, niczym zniszczony zamek...
Mury, baszta, dziedziniec obrucone w popiół,
Które jak moje nadzieje czekały na pomocy orszak,
I choć zamek upadł, ja dalej zyje,
Lecz coraz bliżej mi do tej ziemi,
W której pochowane sa,
ruiny zamku...

Ukochana, jesli akurat to czytasz, jesli Ci się podobam ( choć w to wątpie) nie wstydz się, powiedz, że na mnie czekasz, a ja zaraz do Ciebie przyjde...

autor

dj-bartas

Napisany: 2005-04-25 Dodano: 2005-04-27 22:39:48

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie