Wśród słów

Jesteś jak zachód słońca, zwiastunem ciemności.
Przez ciebie coś się kończy, czego nie zatrzymam.
Wizerunkiem pozujesz przemęczeniu w czynach,
kaprysem tego świata, co zaprosił w gości.

Udajesz że się wcale nie męczysz przed metą.
Bieg z zadyszką na pokaz, chęć niemalejąca,
lecz coraz trudniej będzie nosem chmury strącać.
Wiem symptomie jesieni, wiem, wiem - to już nie to

A czy się komuś marzy ta szczęśliwsza ziemia,
bez końców i zachodów, choć płaczący w splinie?
Czasem przychodzi we śnie, ale mnie tam nie ma.

Są zielone ogrody, tylko nie wiem czyje.
Jest pod dostatkiem ciszy, spokoju i cienia,
lecz ja kocham hałasy wśród słów - jestem, żyję!

Uleczko dziękuję, tyle razy czytałam i nie zauważyłam tego powtórzenia:)

autor

julka56

Dodano: 2010-08-28 11:19:34

Ten wiersz przeczytano 725 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie