Wszystko w rękach Boga

Smutno mi Boże w tej zimowej porze
Gdzie mimo chłodu pieką rany
To ja ten przeklęty i niekochany
Co chciał się nawrócić, lecz nie było mu dane
Mówią o nim, że zamiast serca ma skałe
Jest dzieckiem szczęścia i mądrości
Chyba był w dzieciństwie, odległej przeszłości
Bo dziś teraźniejszość to koszmar ciemny
Jedyną jego drogą jest szlak wojenny
Gniew stał się bratem i częścią
Z toporem w ręku na ustach z pieśnią
Na zatracenie ruszył samotnie, nieznana droga
Wiedząc, że wszystko i tak w rękach Boga

autor

JaDawid

Napisany: 2008-02-14 Dodano: 2008-02-16 23:55:59

Ten wiersz przeczytano 378 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie