Wybacz, jeśli grzeszę

Może też grzeszę,ale przyłączam
się do Twojej modlitwy Elu,
piękny,pełen wrażliwości wiersz.
Sorry,że z poślizgiem tutaj wstąpiłam.

Raz jeszcze ukłony, Dziewczyny.

Spokojnej soboty.

Bardzo emocjonalny i sugestywny.
Tępe brzytwy tonącym....poruszające.

Wołanie człowieka o pomoc - nie dla siebie; wyraz
miłości bliźniego.
Forma skojarzyła mi się z "modlitwą Okudżawy".

:(

Ukłony i dziękuję za Wasze komentarze.

już nawet katolicy zapomnieli co to zwykła ludzka
pomoc, niech się zajmą tym inni ja dam na tacę albo
kupię świecę wigilijną, tak mało w człowieku
człowieka, pozdrawiam

Własnie chodzi o te umiejętność patrzenia a nie
przelotnego spojrzenia. Zrobić pierwszy krok,
chociażby to miało oznaczać wzięcie w ramiona. Módlmy
się aby nie zabrakło wśród ludzi człowieczeństwa.
Pozdrawiam.

nie zawracajcie Bogu głowy suplikami, zwróćta się do
innych ludzi, bo jak śpiewał Niemen; "święcie wierzę w
to, że ludzi dobrej woli jest więcej".. choć dziwny
jest świat

WM, Dorotko, tutaj się nie zgodzę - ta pomoc, to
choćby zaprowadzenie chorego na depresję do
specjalisty, zadbanie, by podjął leczenie, gdy sam ma
upośledzony chorobą proces decyzyjny i nie zwróci sie
o pomoc medyczną sam, bez wsparcia drugiego człowieka
- takiego, który za rękę go poprowadzi. To wspieranie
w terapii, gdy ogół uważa depresję za wstydliwą
chorobę psychiczną... Czy w przypadku samobójstw
ekonomicznych (takie w Polsce są coraz częstsze,
alarmują statystyki) - zwykła pomoc, która pozwoli
przetrwać. I niebagatelizowanie sygnałów
werbalizowanych, typu: "nie chcę już żyć".
Tak czy owak - i boska, i ludzka pomoc jest potrzebna.


Pozdrawiam, Dorotko.

Poruszająca refleksja, Elu, tak naprawdę, to nikt nie
jest w stanie pomóc samobójcom, chyba tylko tak jak
piszesz - Bóg:)))

Masz rację Elu, najważniejsze
to zauważyć szybko i pomóc,
tak jak powiedziała AAnanke.
Pozdrawiam i życzę dobrej nocy.

Nowicjuszko: Myślę, że najważniejsze jest przesłanie
AAnanke - spróbujmy pomóc, bo nie zrozumiemy. Nie
chodzimy w ich butach, ich drogą i nigdy się nie
dowiemy, jak nogi ich bolały.

Pozdrawiam, Jolu.

Piękna jest Twoja prośba Elu.
Czasami się zastanawiałam nad samobójcami i wydawało
mi się,
że są słabymi ludźmi wręcz tchórzami, że nie chcą dać
z siebie nic żeby żyć, najlepiej się poddać i zostawić
najbliższych z tym bólem i cierpieniem. Do tej pory
trudno
mi zrozumieć tych ludzi.
Pozdrawiam cieplutko.

Niemniej pozwolę sobie tę strofę dodać. AAnanke -
pozwolisz, wiem...

niczego mi w Twoim grusz-elu wierszu nie brakowało,
przytoczyłam słowa uznając, że stanowią wyłącznie
dobry komentarz - wiersz jest spójny i wystarczający w
swej formie, sama wiersz jak łatwo przegadać niektóre
tematy...