Wybór

Stojąc nad przepaścią, często się waham.
Czy skoczyć w otchłań, czy zaczekać godzinę?
Wtedy przypominam sobie wszystkie miłe chwile.
Kiedy brat pierwszy raz wypowiada moje imię.
Babcia przyjeżdża z wizytą, bo się już stęskniła.
Mama kolację urządziła sytą i wciąż o coś pyta.
Ale to wszystko pryska jak bańka mydlana...
Kiedy widzę, gdzie jestem i co zrobić chce sama.
Chcę skoczyć, bo nikt mnie nie rozumie.
Nie chce zobaczyć jaka jestem naprawdę, bo nie umie.
Zostaję z tym sama, nie wiem co mam robić?
Czy dać sobie spokój, czy w świecie miejsce zdobyć?
A może jak jeszcze pobędę w tym życiu szalonym, może ktoś jeszcze pochwali, zobaczy pracy mojej plony.
Jak na razie śmieje sie do mnie tylko listek zielony.
Nie wiem czy zachęca mnie do innego życia.
Do życia, z którego nie pomaga wydostać sie siła przebicia.
A listek uśmiechnięty zaprasza do rozmowy...
Ale ja listku nie chcę byś mnie prosił.
Przestań, spójrz komuś innemu w oczy.
Nie zabieraj z pamięci wspomnień z sieci pajęczych.
Nie wychładzaj mej głowy jak zimą śnieg nory zajęcy.
Bo ja mam jeszcze nadzieję, tylko,
że ona powoli gaśnie.
Kiedy stoję nad brzegiem wielkiej przepaści.
Ale już wiem co zrobię, chwycę za listek i pofrunę.
Nie, nic mi się nie stanie,oszukam tylko fortunę.
A jeśli kiedyś ktoś wspomni moją osobę,
może tak przypadkiem powie moje imię.
To proszę nie płacz.
Poniosłam karę, bo miałam też winę.

autor

Ania*

Napisany: 2006-02-04 Dodano: 2006-04-02 21:11:36

Ten wiersz przeczytano 401 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie