Wybrzeże smutku
Lazurowe wybrzeże smutku
pod moimi stopami.
Pałętam się po nim jak
... bezpański pies z marzeniami !
Zaciskam pętle na szyi,
osiągnęłam dno
Świat stracił barwy
a zdjęcia wyblakły.
Opuściłeś moje sny.
Winna swoich uczuć,
poddaje się karze!
może z mej pamięci kiedyś Cię wymarzę...
Lepiej mnie zabij ! nim zrobi to ona !
Tęsknota - za tym co już nie wróci.
Krzyczę !
niemym głosem lecz Ty mnie nie słyszysz
Odszedłeś ...
a z Tobą twe myśli.
Tam gdzie płynie czas jakby nigdy nic
nieskończony kręci film o takich jak...
My.
..dla czterech miesięcy mojego największego szczęścia...
autor
Tessa
Dodano: 2010-04-19 18:50:01
Ten wiersz przeczytano 626 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Samotne wybrzeże
witaj, bardzo ładny, pełen dynamizmu wiersz, "życie
kręci film, o takich jak my"
ślicznie powiedziane. pozdrawiam
Ból też jest nam zapisany czy tego chcemy czy nie .W
stanie smutku odczuwalny jest brak perspektyw,
bezradność, przygnębienie .Uczucie to może trwać
czasem długo. Samotne serca płaczą nocą
Gdy nie widzi ich nikt .
Pewnie to znasz ale przypomnę Tobie "otrzyj łzy i nie
rozpaczaj bo nawet małe dziecko wiem że"... pogoda
jest dla każdego a dla ciebie dobre prognozy są nawet
we śnie.
Ileż emocji w tym wierszu! Kipią z każdym słowem!
Zaparło mi dech w piersiach. Pięknie. Pozdrawiam
cieplutko ;-)