wycelowany karabin śmierci

Boję się ognia nienawiści,
tego,co zmienia wszystko na popiół...
wycelowany karabin śmierci,
pobudza lęk mój i niepokój.

Miłości nie ma i nie będzie,
śmierć swoje żniwo zbiera...
wycelowana we mnie lufa,
nadzieję światła mi odbiera.

Tam,gdzie nie spojrzę,są pustynie...
nienawiść swój roznieca ogień,
z szaleńczych ust padają słowa,
to słowa diabła-jego płomień.

Boję się tego,co nastąpi,
póki się ludzkość nie opamięta...
bo kiedy Ziemia się rozstąpi,
to nie pomoże nawet Moc Święta.

autor

return

Napisany: 2006-04-17 Dodano: 2006-04-19 13:22:00

Ten wiersz przeczytano 477 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie