Wycie

Rozdarł ciszę krzyk rozpaczy,
serce krwawi zawiedzione.
Radość która miała być pisana,
może i jest, ale u innych.

Dłonie proszą o jałmużnę,
grosik parzy jak iskierka,
oko dzieli grosz na złote,
tylko zawsze manko jest.

Daj przechodniu pożyć lepiej,
suchy chleb się przejadł już,
kawior – co to jest takiego?
Dawali u króla jakiegoś.

Fosa, mostek, pod nim ja,
dzień za dniem szybko umyka,
jedyne co mnie raduje...
to jest to – że nie mam komornika.

autor

karl

Napisany: 2018-06-10 Dodano: 2018-06-10 16:27:24

Ten wiersz przeczytano 2587 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Obrazkowy Klimat Zimny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie